در یک روز همه‌ی کارها را سر و سامان دهید

یکی از بی ضرر ترین کارهایی که از لحاظ شخصی می توانید بکنید این است که سرتان را بیش از حد مشغول کنید. اما متأسفانه همین کار یکی از بدترین کارهایی است که می توانید در حق کسب و کارتان انجام دهید. اطمینان خاطری که این مشغله ی زیاد و نشانه ی موفقیت دانستن آن در شما به وجود می آورد، در نهایت کیفیت تعاملات، خدمات و سلامتی تان را با کاهش مواجه می کند. تبدیل شدن به پر مشغله ترین کارآفرین در میان جمع دوستان و آشنایان، مسابقه ای تسلیحاتی است که نباید سعی کنید پیروزش باشید.

اما یکی از چاره های این مشکل می تواند خالی گذاشتن یک روز از تقویم کاری باشد. یکی از بهترین کارهایی که می توانید انجام دهید این است که به صورت منظم ۴ تا ۱۲ ساعت از وقت خود را به بهبود شرایط ذهنی تان اختصاص دهید.

 

بی نظمی را از سر راه تان بردارید

یک فضای کار آشفته و بی نظم، دشمن شماست و مانع از بروز توانایی های شما خواهد شد. آشفتگی کارها باعث هدر رفتن انرژی و زمان شما خواهد شد بنابراین باید تلاش کنید این عامل مخرب را از زندگی تان، خصوصا زندگی شغلی تان حذف کنید.

در این مطلب به بررسی دقیق و کامل این مسئله می پردازیم. هر وسیله و ابزاری حتی یک قلم، یک برگ کاغذ، موبایل، برگه های یادداشت، می توانند باعث آشفتگی فضای فعالیت شما و در نتیجه آشفتگی ذهن شوند زیرا هر گاه به این وسایل نگاه می کنید، ذهن شما به صورت غیر ارادی به سمت آنها منحرف خواهد شد و اگر این مسئله را با دقت تجزیه و تحلیل کنید، خواهید دید که همه آنها در کنار هم حجم بالایی از ذهن شما را اشغال خواهند کرد.

در واقع ذهن شما به عنوان یک ابرکامپیوتر با این اشیا به عنوان «داده» برخورد می کند. این تنها یک بُعد از بی نظمی و آشفتگی محیط است، دقیقا مانند کامپیوتر، زمانی که مغز شما با داده های زیادی مواجه می شود، سرعت پردازش اطلاعاتش هم کم می شود، پس نظم باعث می شود که مغز شما فضای بیشتری برای انجام عملکردش داشته باشد و این باعث کارآیی بالاتر شما خواهد شد. کارآیی بالاتر مغز شما باعث می شود که شما خلاقیت لازم را برای انجام کارهایتان پیدا کنید. در ادامه به بررسی چگونگی انجام این کار می پردازیم. 

روانشناسی خوش تیپی

 حتما بعضی از افراد را دیده‌اید که در هر موقعیتی ترجیح می‌دهند کت و شلوار بپوشند و اصلا دل‌شان نمی‌خواهد از لباس‌های تیره همیشگی‌شان دل بکنند. برعکس عده‌ای هم هستند که قید و بندی در پوشیدن لباس‌های تمیز و مرتب ندارند و شلخته‌وار لباس‌های اسپرت را حتی در موقعیت‌های رسمی انتخاب می‌کنند. 

 

به هرحال اینکه هر فردی چه لباسی را می‌پسندد به سلیقه و نظرش بستگی دارد اما انتخاب همیشگی یک نوع پوشش می‌تواند تا حدودی بخش‌هایی از شخصیت درونی افراد مختلف را برای‌تان روشن کند. دکتر سیدآرش تقوی، روانشناس سلامت، افراد را براساس نوع لباس‌های مورد پسندشان و رفتارها و عادت‌هایی که در لباس پوشیدن دارند به چند گروه تقسیم و بارزترین ویژگی‌های آنها را بیان می‌کند. اگر شما هم دوست دارید باتوجه به لباس‌ پوشیدن، بعضی از ویژگی‌های شخصیتی‌ خودتان یا اطرافیان تان را تا حدودی بهتر بشناسید با ما همراه شوید. 

  

من از خودم بیزارم!

تحلیل رفتار متقابل؛ اریک برن

لازم نیست خیلی هم اهل سینما باشید که فیلم «آتش بس» را دیده باشید. انگار اولین بار در این فیلم بود که اصطلاح «کودک درون» به گوشمان خورد و موضوع برایمان جالب شد که مگر در سی، چهل سالگی هم اثری از کودکی در وجودمان هست که بخواهد این همه تاثیر روی زندگی و روابط ما با دیگران بگذارد.

از دیدگاه تحلیل رفتار متقابل یکی از اختلالاتی که به شدت به آسیب هایی مربوط می شود که حالت شخصیتی کودک مان دیده است، اختلال شخصیت نمایشی است.

آسیب به «کودک» و نمایشی شدن شخصیت

نظریه تحلیل رفتار متقابل تمرکز بسیار خوبی بر ساختار شخصیتی انسان و نحوه شکل گیری آن دارد و تایید و نوازشی که از والدین در هفت سال ابتدایی زندگی کودک به او می رسد، اهمیت حیاتی پیدا می کند.

فراموش نکنیم که زبان کودک، خصوصا در یک سال اول زندگی، احساسات است و هر گاه او نتواند آن سطح از محبت مورد نیاز را از پدر و مادر دریافت کند یا به تعبیر دیگر، والدین توانایی ایجاد امنیت عاطفی را برای کودک نداشته باشند، کودک واقعیت را در سطح ناخودآگاه تحریف می کند و به این نتیجه می رسد که باید برای دریافت نوازش از دیگران دست به کار شود.

 

درمانی برای اضطراب های روزانه!

فشاری که زندگی در دنیا بر بشر وارد می آورد شاید در هیچ عالمی از عوالم هستی نظیر نداشته باشد؛ زیرا انسان در دنیا همواره در آزمون شدید بلاء و ابتلاء است. از این روست که خداوند دنیا و زندگی در این بخش از هستی را به عنوان عصر خسران و زیان معرفی می کند و برای مراقبت شدید برای گذر از آن تاکید می کند. 

شرایط سخت زندگی در دنیا که خود جهنمی حقیقی است انسان را به حزن و خوف مبتلا می کند و اضطراب و ترس و نگرانی را همواره در دل آدمی موجب می شود.